Bijdrage Strik MKD/Xonar

Voorzitter,

Ik voelde zojuist met de portefeuillehouder mee, want ook voor mij is het als nieuweling in de raad, en nieuw in deze problematiek, als Chinees leren wanneer je deze casus induikt.

Je zou bijna willen dat je eerste debat, je maidenspeech, over een minder gevoelig en complex onderwerp zou gaan.

Daarbij zou ik allereerst graag mijn verbazing willen uiten. Over hoe ogenschijnlijk niet iedereen de noodzaak voelt omtrent Xonar en de dreigende sluiting van het MKD en vraagtekens heeft bij deze gang van zaken. Misschien ligt het aan mij als groentje, maar ik begrijp het oprecht niet. Hoe je naar deze casus kunt kijken, en niet de behoefte hebt aan meer duidelijkheid over:

Hoe de voorliggende problematiek is ontstaan, en hoe we deze in de toekomst kunnen voorkomen?

Wat de rol van de gemeente binnen dit probleem is geweest?

Hoe deze aanbesteding eigenlijk tot stand is gekomen?

En misschien wel het belangrijkste:

Hoe we kunnen garanderen dat deze kinderen de juiste, kwalitatieve zorg blijven krijgen die zij zo nodig hebben?

Ik hoor hier namelijk meermaals dat die continuïteit gewaarborgd blijft, maar mijn vraag is, en blijft: hoe dan, als zelfs de portefeuillehouder op dit moment nog niet kan zeggen wat het beste is? Want de kinderen waar het vandaag om draait, zijn letterlijk de toekomst van Maastricht.

Als je niet voor hen kiest, waar kies je als raad dan eigenlijk wel voor?

Waar we ons geld aan uitgeven, is een politieke keuze. Hoe kunnen we als gemeente besluiten om jarenlang wel miljoenen in een vervuilend en verliesgevend vliegveld te steken? En tegelijkertijd besluiten om niet te investeren in de gezondheid en gelijke kansen van kwetsbare kinderen die op ons en onze gemeentelijke zorgplicht rekenen?

Wij zouden dan ook nu actie ondernemen om de kwaliteit van de zorg voor deze kinderen, zoals door het MKD en ambulante verzorgers geleverd wordt, te continueren en te waarborgen. Anders krijgen wij, en dan bedoel ik zowel de gemeente als onze samenleving, de kinderen en hun gezinnen, de rekening alsnog op een later moment gepresenteerd.

Want NU wegkijken, zal lijden tot uiteindelijk NOG hogere zorg- en maatschappelijke kosten. Maar vooral voor deze kwetsbare kinderen tot gevolg hebben, dat zij hun kansen op onderwijs, om te participeren in de samenleving en om een gezond en gelukkig leven te lijden, niet voldoende kunnen aangrijpen.

Dit, terwijl er volgens het MKD zelf een klaarblijkelijk simpele wijziging in de aanbesteding ervoor kan zorgen dat we deze kinderen wel, die kansen kunnen bieden om succesvol, volwaardig en met voldoening deel te nemen aan onze samenleving.

Mijn vraag aan de portefeuillehouder is dan ook als volgt:

In het aanbestedingsrecht is het gebruikelijk dat de opdrachtgever zich het recht voorbehoudt om, zelfs na uiting van het gunningsvoornemen, de opdracht niet te gunnen, te wijzigen of opnieuw aan te besteden. Is dat bij deze aanbesteding ook het geval? Of in andere woorden, is het mogelijk de genoemde voorwaarden (no-show, vervoer en ambulante arrangement) van de aanbesteding nog zo aan te passen, dat het MKD in zijn huidige vorm kan bijven bestaan?

Voorzitter, de problemen waar Xonar en het MKD mee kampen, zijn slechts een topje van de Jeugdzorg en de daaronder liggende ijsberg. Eigenlijk ver voor het overhevelen van de jeugdzorg naar gemeentes waren er al misstanden. Misstanden die veelal voortvloeien uit bezuinigingen in de Jeugdzorg.

Bezuinigen op jeugdzorg is bezuinigen op de toekomst.

Ik hoop dat u dat met mij eens bent.

Bij aanbestedingen gaat wat ons betreft kwaliteit altijd voor economische voordeligheid. Of dit nu geldt voor dierenwelzijn of voor jeugdzorg. Dat brengt mij op mijn tweede vraag, namelijk:

Is de desbetreffende aanbesteding gedaan op basis van kwaliteit, of op basis van wat het meest voordelige is voor de gemeente?

En dan, voorzitter, tot slot, meteen dan ook mijn laatste vraag:

Is het niet beter nu aan de rem te trekken? En ons daarbij ECHT in te zetten voor deze kwetsbare kinderen en hun toekomst? In plaats van op deze voet verder te gaan met alle risico’s voor de kinderen en hun ouders van dien?

Dank u wel.