Inbreng Vaessen Verklaring van geen beden­kingen voor de uitbreiding van het café Den Dolhaart Mergelweg 332

Voorzitter,

Er wordt ons gevraagd in te stemmen met een ontwerpverklaring van geen bedenkingen.[1] Hierdoor wordt het mogelijk om het café in strijd met het geldende bestemmingsplan[2] uit te breiden met een fietsenstalling, terras en restaurant. Daar hebben wij in beginsel geen problemen mee.

Een verklaring van geen bedenkingen kan immers alleen afgegeven worden indien dit leidt tot een goede ruimtelijke ordening.[3] Het is dan ook heel goed om te zien dat de nieuwe uitbater van Café den Dolhaart maatregelen voor getroffen heeft die de natuur ten goede komen. Zo zijn er uilenkasten opgehangen, is er een kikkerpoel gegraven en zijn er hoogstamfruitbomen geplant.

Toch is een goede ruimtelijke ordening een mes dat snijdt aan twee kanten. Dat betekent ook dat direct belanghebbenden bij dit proces betrokken worden. En dat de algemene beginselen van behoorlijk bestuur in acht genomen worden.

Daar gaat voor ons de schoen wringen. Zo maakt de ponyclub Maastricht zich zorgen dat de uitbreiding van het terras ten koste van diens bestaansrecht zal gaan. Dat bezoekers mogelijk gaan klagen over de aanwezigheid van de pony’s. Dit terwijl de ponyclub daar al 20 jaarlang ter plekke zit. Dit terwijl de rechtsvoorganger van het café en diens gasten geen enkel probleem met de pony’s hadden, noch met de hinder die dat met zich bracht. Dit terwijl de ponyclub primair helemaal niet wil verhuizen.

Bovendien zetten wij vraagtekens bij de gang van zaken in het plangebied. Wij hebben daarbij informatie van beide partijen tot ons genomen. Het valt ons daarbij op dat zij allebei aangeven dat de communicatie en samenwerking met de gemeente niet altijd wil vlotten. De algemene beginselen van behoorlijk bestuur en voornemens tot betere participatie ten spijt, vragen we ons af zulke correspondentie en plannen jarenlang moeten voortslepen?

Daarenboven blijkt uit deze correspondentie dat grondruilmogelijkheden met eigendom van de gemeente zijn in kaart gebracht maar bleken onhaalbaar. Gronden zouden te drassig, en dat is niet goed voor de pony’s.

Dat brengt mij tot een volgend punt. Zo geldt sinds 2011 de Wet dieren. Hieruit vloeit voort dat dieren een eigen, intrinsieke waarde hebben.[4] En dat zij dus sowieso gevrijwaard moeten zijn van fysiek en fysiologisch ongerief.[5] Uiteraard is dat een goede ontwikkeling.

Alleen kan de ponyclub in casu geen kant op. Het is hen niet toegestaan een schuilgelegenheid aan te brengen.[6] Hierdoor staan de pony’s in weer en wind, of dat nou de stromende regen, de brandende zon of de snijdende kou is. Ook voor sanitaire voorzieningen of een ontvangstruimte is binnen het bestemmingsplan of het overgangsrecht geen ruimte.

Voorzitter, dat brengt mij weer tot waar ik begon. Het mes snijdt aan twee kanten. Als we vandaag een besluit nemen om een buitenplanse activiteit voor het café toe te staan, brengen de fair-play-[7] en het equality-of-arms-beginselen[8] mee dat we daar ook voor moeten openstaan bij de ponyclub.

Daartoe ligt de bal nu bij ons. Want voorzitter, ruim anderhalf jaar in de raad en mijns inziens leidt het te vaak tot juridische procedures. Of dat nou rechtszaken, allerhande verzoeken of externe juridische adviezen zijn. Deze haast litigieuze opstelling leidt niet alleen tot jarenlang getouwtrek, onzekerheid, stress en verlies van vertrouwen in de overheid maar bovendien tot een heleboel onkosten. Dit willen wij coûte que coûte voorkomen.

Wij kunnen deze gang van zaken niet anders bestempelen dan een zwaard van Damocles dat boven beide partijen hangt. Om zowel aan de onzekerheid voor beide partijen een einde te maken als een dreigende juridische procedures te voorkomen, dienen wij een motie in (samen met de SP en GroenLinks).

Wij verzoeken het college dan ook om tot volledige legalisering over te gaan van de reeds jarenlange bestaande situatie ter plaatse ten aanzien van de Ponyclub Maastricht, op betreffende percelen. Hier kan invulling aan gegeven worden door met de belanghebbenden van de genoemde ponyclub te overleggen opdat zij in staat zijn hun buitenplanse activiteiten middels de aanvraag van omgevingsvergunningen aan de gemeente kunnen voorleggen, zodat het tot een goede ruimtelijke ordening ter plaatse komt. En hieruit voortvloeiende eventueel een raadsvoorstel voor te leggen aan de gemeenteraad zodat hij een verklaring van geen bedenkingen af kan geven voor de buitenplanse activiteiten van de Ponyclub Maastricht.

Voorzitter, ik rond af. Ik denk dat het van belang is dat we deze situatie nu voor eens en altijd goed regelen. Zowel de ponyclub als het café den Dolhaart hebben recht op een duurzame bestemming ter plaatse. Daartoe dient de motie. Beide partijen zijn toe aan zekerheid omtrent hun situatie. In het belang van hen en een goede ruimtelijke ordening is het van belang dat we een gedegen besluit nemen.

Anders staan wij hier binnen afzienbare tijd weer, aangezien de belanghebbenden zienswijzen tegen deze ontwerpverklaring zullen indienen. Om het niet eens te hebben over dreigende rechtszaken tussen gemeente, het café en de ponyclub. Ik kan niet anders dan de woorden van ambtsgenoot Jongen onderschrijven: ‘we moeten af van de see you in court mentaliteit’.

Dank u wel.

[1] Art. 2.27 Wabo.

[2] Art. 6.5 leden 2 en 1 Besluit omgevingsrecht.

[3] Art. 2.12 lid 1 Wabo.

[4] Art. 1.3 lid 1 Wet dieren.

[5] Art. 1.3 lid 3 sub b Wet dieren.

[6] Art. 2.1 lid 1 sub c Wabo.

[7] Art. 2:4 Awb.

[8] Art. 6 EVRM.