Bijdrage Strik Grond­ex­ploi­tatie totaal en ruim­te­lijke uitwerking eerste fase gebieds­ont­wik­keling Trega­Zinkwit

Voorzitter,

Zo op het oog zijn we blij met het groen-blauwe plan dat er nu ligt voor Trega Zinkwit. In de stukken lezen we grote ambitie op het gebied van vergroening, water en een klimaatbestendige wijk. Met groene wiggen, hemelwatercascades, klimaatstraten en collectieve tuinen met groenvoorzieningen van hoge kwaliteit belooft het Dolmanskwartier niet alleen de nieuwste maar ook de duurzaamste en groenste wijk van Maastricht te worden.

Voorzitter.

Het raadsvoorstel stelt dat bij het ontwerpproces de mens centraal wordt gestelt. Maar. Maastricht is niet alleen van mensen, wij delen deze stad ook met dieren. In het raadsvoorstel komt het woord diersoorten slechts 1 keer voor, en in zowel het raadsvoorstel als de bijlage vinden we van het belang van biodiversiteit, wilde dieren of natuurinclusief bouwen, geen enkel spoor. Terwijl juist mensen ook beter fysiek en mentaal gedijen in een stad waar vogels fluiten, bijen zoemen, vlinders fladderen en er in de zomer vleermuizen over het hoofd scheren. En daarnaast hebben wij mensen, door de aanwezigheid van vogels en vleermuizen, ook nog eens minder last van “vervelende” insecten zoals muggen en processierupsen.

Twee weken geleden werd echter duidelijk dat minister Keijzer van VRO, het plan voor verplichte, gestandaardiseerde nestvoorzieningen bij nieuwbouw en grootschalige renovatie, dat per 1 januari 2025 in zou gaan, heeft besloten te schrappen omdat het overbodig zou zijn. Samen met GroenLinks hebben we al schriftelijke vragen gesteld over hoe er in Maastricht met het geschrapte plan voor nestgelegenheden wordt omgegaan.

Want, voorzitter, juist in de meest duurzaam gebouwde wijken, is natuurinclusiviteit niet per se vanzelfsprekend. Waar verschillende soorten zwaluwen, vleermuizen, mussen en mezen hun nestjes bouwden in spouwmuren en onder daken van “ouderwetse” woningen, wordt bij moderne woningbouw alles dicht geïsoleerd, waardoor deze beschermde diersoorten geen geschikte woonruimte meer kunnen vinden en zij het steeds moeilijker hebben. Er is voor hen in deze nieuwe, klimaatbestendige wijken vaak geen plek om te schuilen, voedsel te vinden en te broeden. Door de woningnood onder dieren verdwijnen vogelsoorten en vleermuizen uit onze stad en staat de huismus, die sinds 1975 met ruim 50% is afgenomen, zelfs op de Rode Lijst.

Om onze dierlijke stadsgenoten te helpen, is vergroenen dus niet genoeg, maar moeten er bij nieuwbouw en grootschalige renovatie, standaard nestvoorzieningen aangebracht worden. Is de wethouder bereid ons toe te zeggen, dat bij de bouw van het Dolmanskwartier, er natuurinclusief wordt gebouwd en er voldoende nestvoorzieningen onderdeel zijn van de nieuwbouw, en ook nog het liefst op de wijze die het plan dat eigenlijk in het nieuwe jaar in zou gaan, voorschrijft? Bijvoorbeeld door dit als eis in de aanbesteding op te nemen? En dat er in het Dolmanskwartier niet alleen grasveldjes en monoculturen aan bomenlanen aangelegd, maar juist een diversiteit aan inheemse soorten kruiden, planten en bomen?

En dan voorzitter, voelen wij, net als veel andere partijen in de raad, de spanning tussen de leefbaarheid van de nieuwe wijk en het aantal woningen dat gebouwd moet worden om de businesscase rond te krijgen. Van 650, naar 990 naar inmiddels bijna een verdubbeling met 1100 woningen. De betaalbaarheid van woningen en de leefbaarheid en het groen in de wijk mag wat ons betreft niet ten koste gaan van de businesscase. Ook in het TregaZinkwit gebied moeten sociale- en middenhuur woningen komen en koopwoningen die binnen de prijsklasse van de Startersleningen vallen. Is het college bereid om hiervoor regels op te nemen in het aanbestedingsproces?

Voorzitter,

Het grote aantal woningen, en daarmee ook mensen die gaan leven in het Dolmanskwartier, is ook problematisch op het gebied van externe veiligheid. Het is nu onbekend hoe groot het groepsrisico wordt wanneer er zoveel woningen op een klein oppervlakte worden gebouwd. Met het oog op de slechte staat waarin de dijken in het gebied verkeren, het feit dat de wijk ingeklemd ligt tussen risicobronnen en de sterk vervuilde grond waarop wordt gebouwd, vragen wij ons af of er wel voldoende risicobeheersmaatregelen worden getroffen? En gezien de risico’s een molensteen voor de hele businesscase zouden kunnen worden, is er ook een exit strategie? Een goede risicobeheersing beslaat immers ook een strategie om uit het plan te stappen.

Voor zover voorzitter.

Dankuwel